 |
Is e-health geschikt voor schizofreniepatiënten?
‘E-health is niet geschikt voor mensen met schizofrenie’ wordt vaak gezegd. Achterliggende gedachte is dat de gehele behandeling on-line gaat en dat de patiënt niet meer in den lijve wordt gezien.
Dat is een misverstand: met e-health is het juist mogelijk ook steun en support te geven buiten de face to face-contacten. Als patiënt kun je op je eigen plek, je eigen moment en je eigen tijd contact zoeken via whatsapp, een beveiligde e-mailomgeving of een beeldverbinding. Als je buiten kantooruren ergens mee zit kan je contact zoeken, het van je af typen, een filmpje opnemen of in je online-dagboekje nalezen wat je had bedacht om met een dergelijke situatie om te gaan. Ook kun je modules volgen om je verder in je aandoening kan verdiepen.
We zijn bij Bram van Leeuwen, adviseur e-health bij Redmax
E-health is ‘het inzetten van informatie en communicatietechnologie in de zorg’, maar het is inmiddels ook symbool gaan staan voor een hele nieuwe manier van denken. Doordat patiënten beter worden geïnformeerd en de techniek de mogelijkheid biedt eigen grenzen en wensen aan te geven wordt de patiënt meer eigenaar van de behandeling.
Op www.mycoachconnect.com/nl/loggedin zien we een filmpje van ‘Mijn Pamijer Connect’ waarin Jan Willem een digitale post-it aan zijn woonbegeleider stuurt. De beeldverbinding is beveiligd en Jan Willem bepaalt zelf wanneer hij behoefte heeft aan contact.
De woonbegeleider kan regelmatig even inloggen en is minder tijd kwijt aan reizen.
In onderstaand model kunnen de vele denkbare e-health-toepassingen worden geordend. Vaak kun je op één website meerdere toepassingen vinden.
Bron: Liesbeth Meijnckens
Volgens Bram is niet alle IT-technologie in de zorg e-health. Het Elektronisch Patiënten Dossier bijvoorbeeld dient alleen behandelaren en verzekeraars. Als het ook de patiënt en goede komt wordt het wat anders.
Neurofeedback, waarbij je met behulp van een beeldscherm leert je gedachten te sturen, zou hij ook geen e-health willen noemen maar een slimme rolstoel die je met je gedachten kan bedienen wel. Dit soort hulpmiddelen om het dagelijks leven van de patiënt gemakkelijker te maken zou je e-services kunnen noemen.
Virtual reality is een nieuwe generatie ‘e-health behandeling’ en wordt toegepast bij onder andere angststoornissen als hoogtevrees en sociale fobie. Je kan daarmee virtueel het dak op gaan en in de bus stappen.
Met e-communicatie kun je de drempel tot zorg verlagen. Een voorbeeld is de mogelijkheid tot anoniem contact. Daardoor worden nu mensen bereikt die vroeger, vanwege een hoge mate van schaamte, niet werden bereikt. In de verslavingszorg wordt hier veel gebruik van gemaakt maar ook bij psychose wordt de mogelijkheid tot anoniem contact ingezet.
In de forensische zorg kan de patiënt, bij opname of overplaatsing, een filmpje bekijken van de nieuwe omgeving en de mensen die er werken. Vragenlijsten worden van te voren toegestuurd. Door deze voorbereidingen neemt de therapietrouw toe.
Hoe veilig is mijn persoonlijke informatie?
De norm voor de beveiliging van digitale patiëntgegevens is de NEN7510. Redmax werkt zoveel mogelijk volgens die norm. De keerzijde van goede beveiliging is verminderde klantvriendelijkheid. Het komt voor dat er een goed beveiligde verbinding wordt geboden en dat de patiënt zijn wachtwoord op een briefje op zijn beeldscherm plakt.
Ook lijken maten voor privacy te verschuiven. Kijk maar naar wat er wordt gedeeld op internetfora. Toch kan het niet zo zijn dat die gegevens niet veilig worden opgeslagen. Een optimale beveiliging - neem digiD - is echter onwerkbaar voor patiënten. Daarom wordt er gewerkt met gradaties van beveiliging. Hoe gevoeliger de informatie hoe strenger de beveiliging.
Uitdagingen
Een nieuw speelveld heeft nieuwe uitdagingen. Bijvoorbeeld de grenzen van de privacy maar ook de behandelverantwoordelijkheid. Op het moment dat een behandelaar een patiënt belt hebben ze officieel een behandelrelatie. Dat betekent dat de behandelaar formeel verantwoordelijk is maar niet weet voor wie. En wie betaalt de zorg als de patiënten anoniem zijn?
Toekomst
Veelbelovend voor de toekomst is het gebruik van sensoren. Er bestaan apparaten – zoals de ‘scanadu scout’ – waarmee je je temperatuur, je bloeddruk, je ademhalingscapaciteit en het zuurstofgehalte in je bloed kunt uitlezen door hem tegen je hoofd te houden. Als je deze gegevens dan vergelijkt met je normale waarden kan je iets te weten komen over je gezondheid(srisico’s). Stel dat we in de toekomst op basis van deze informatie een nieuwe psychose kunnen voorspellen, dan heb je de ultieme vorm van signalering!
Met dank aan: Bart van Leeuwen, adviseur E-Health bij Redmax
|
|
E-communicatie gaat over vindbaarheid en bereikbaarheid. Schizofrenie.nl is hier een voorbeeld van.
Voor veel aandoeningen zijn er informatieve en interactieve websites. Een voorbeeld van zo’n website is ‘Hulpmix’, bedoeld voor jongeren tot eenentwintig jaar met informatie over velerlei opgroeiproblemen, een forum en de optie te chatten met hulpverleners.
Bij E-services gaat het om gemak, zelfmanagement en efficiency. Een voorbeeld is de digitale polikliniek waar patiënten hun dossier kunnen inzien – inclusief foto’s en lab-uitslagen -, afspraken kunnen maken of verzetten, herhaalrecepten kunnen aanvragen enz. Bij bepaalde aandoeningen kunnen ook waarden als bloeddruk en gewicht worden ingevuld zodat de zorgverlener kan zien of medicatie bijgesteld moet worden.
E-behandeling/preventie/begeleiding/zelfmanagement bevat alles wat direct te maken heeft met de eigenlijke zorg en behandeling zoals psycho-educatie, behandelmodules, contact met zorgprofessionals, het bijhouden van een dagboek, oefeningen doen en screen-to-screen communicatie met een behandelaar.
E-support betreft zelfmanagement en ondersteuning voor en door patiënten onderling zoals community’s rond bepaalde ziektebeelden en open en besloten fora. Voorbeelden zijn ‘schizforum’, ‘Proud2Bme’ en ‘Alcohol de baas’ maar ook Viva.nl, Libelle.nl en Fok.nl worden op deze manier gebruikt.
Julius maakt gebruik van een digitaal signaleringsplan: ‘Het feit dat anderen van een afstand meekijken hoe het met mij gaat geeft me een gevoel van veiligheid. Dat is minder vreemd dan het lijkt omdat ik zelf bepaal wie er meekijkt en wanneer.’ |
|
