Nog nooit zo gelukkig

Lisa woont sinds een jaar in Woonzorgcomplex Jean Desmetstraat in Amsterdam. Deze voorziening is speciaal voor mensen met chronische psychiatrische problemen. Zij kunnen hier leren om zo zelfstandig mogelijk te wonen. Er is voldoende veiligheid en geborgenheid; de bewoners kunnen 7 dagen per week, 24 uur per dag een beroep doen op zorg. Degelijke initiatieven komen ook elders in ons land voor. Zo ontvingen begin april 2011 de eerste vijf bewoners van de Lelystadse Stavorenstraat de sleutel van hun woning. In deze straat komen dertig mensen met schizofrenie te wonen. Het concept is gebaseerd op een project van Triade in Almere. Daar is eenzelfde woonvorm al vijf jaar een groot succes.

“Ik ben nog nooit zo gelukkig geweest.” Lisa zit er ontspannen bij. Haar appartement is eenvoudig maar comfortabel ingericht. Twee bankjes, tafel ertussen, kleine open keuken, van alle gemakken voorzien, aparte slaapkamer, badkamer en berging. Ongeveer 40 m² in totaal. Het uitzicht vanuit de woonkamer is weids, midden in de nieuwe Amsterdamse wijk Ijburg.

“Ik heb een heel bewogen leven achter de rug. Ik ben danseres geweest, heb een eigen café gehad, stond jarenlang met kleding op het Waterlooplein. Ik heb aan vechtsport gedaan. Ik heb een kind waar ik reuze trots op ben én al 20 jaar een vriend. Mijn zoon woont in een pleeggezin, en ook al zie ik hem niet vaak, ik ben toch ontzettend blij met hem. Dat geluk neemt niemand mij meer af. Tot voor kort had ik geen vast woonadres en toen ik erachter kwam dat dit centrum gebouwd werd, was ik er als de kippen bij. Op deze plek voel ik me rustig en veilig en heb ik alles wat ik nodig heb.

’s Morgens werk ik in de kantine van dit gebouw. Ik zorg dat het personeel niets tekort komt. In oktober krijg ik een nieuwe woning, met uitzicht op het strand en als alles goed gaat kan ik over een paar jaar helemaal zelfstandig wonen, maar wel met ‘lotgenoten’ in de buurt. Dat wij hier bij elkaar wonen vind ik een groot voordeel. Dat zie je overal in de samenleving terug. Zigeuners, kunstenaars, als ze bij elkaar wonen, inspireren en helpen ze elkaar en hebben vaak aan een half woord genoeg. Je maakt hier heel snel contact met andere bewoners. Een afspraak om een sjekkie te roken in de tuin is zo gemaakt. Ik ben sowieso iemand die anderen graag wil helpen. Gelukkig ben ik een makkelijke prater. Ik geef mijn medebewoners tips. Waar ze hulp kunnen zoeken, dat ze veel moeten praten, dat ze actiever moeten worden. Maar ook praktische tips die hun dagelijkse bestaan wat makkelijker maken, zoals in welk buurtcafé je goedkoop kunt eten. Alle adviezen baseer ik op mijn eigen ervaringen. Zo heb ik al veel mensen een stukje verder kunnen helpen. Een groot voordeel is dat ze mij vertrouwen. We hebben wel eens geprobeerd om een soort sms-systeem op te zetten, waardoor je elkaar – ook onze bekenden buiten dit wooncomplex - snel kunt helpen als dat nodig is. Het probleem is een beetje dat niet iedereen een mobiel heeft en veel abonnementen vrij duur zijn. Misschien is twitteren een idee, maar dat moet ik nog een keer goed uitzoeken.

Natuurlijk komen wij in ons dagelijks leven ook in contact met andere mensen en met onze behandelaars, maar eerlijk gezegd vind ik ‘gewone’ mensen nogal saai. Mensen waar ik het beste mee uit de voeten kan zijn mensen die zich open durven te stellen voor mij, die geduld hebben en begrijpen wat er met mij gebeurt.“

Meer informatie:
www.mentrum.nl
www.triade-flevoland.nl
www.informentaal.nl