Schizofrenie.nl

Dialoog en confrontatie

Met schizofrenie kan je beleving verschillen van die van anderen al ben je je daar niet altijd van bewust. Reacties van anderen kunnen je onzeker maken of je krijgt een aanvaring omdat je er van overtuigd bent dat je zelf een helderder beeld hebt van de situatie dan de ander. Ben ik nou gek of zijn zij het?
Het kan gaan om een verschil in beleving, verschil van inzicht of een verschil van mening. Dat verschil mag er zijn.

Mensen die zich emotioneel kwetsbaar voelen gaan conflicten uit de weg. Verschil en verscheidenheid roepen angst op. Een conflict is echter ook een kans om te groeien, contact aan te gaan met jezelf en anderen en innerlijke kracht en buigzaamheid te ontwikkelen.

Ik wilde geen buitenbeentje zijn. Ik liep voortdurend op mijn tenen om aan de verwachtingen van anderen te voldoen en liet het vooral niet blijken als ik iets niet aankon.
Ondanks mijn inzet leidde dit vaak tot angst, paranoia, conflicten en psychose. Dan voelde ik me bedreigd en buitengesloten en isoleerde ik mezelf nog meer.

Nu ben ik zelf werkgever en zoek ik werknemers die niet alleen van zichzelf weten wat ze kunnen maar ook wat ze niet kunnen. Ik heb liever mensen die op tijd hulp vragen dan mensen die zichzelf overschreeuwen en het risico lopen om de bocht uit te vliegen.

Vroeger ontweek ik mensen en had ik ideeën hoe ze over me dachten en wat ze over mij zeiden. Ze hielden me ten slotte allemaal in de gaten.
Nu zoek ik mensen op. Ik weet wie er bij mij in de flat wonen, dat iedereen z’n makke heeft en dat de mensen vooral met zichzelf bezig zijn.

Naarmate ik vaardiger werd in het aangaan van confrontaties en het aangeven van mijn behoeften is mijn stress afgenomen.

Angst voor de reactie van de ander

In gesprek gaan kan lastig zijn als je je zorgen maakt over de reactie van de ander en het effect dat die reactie op je heeft.

Soms kan één rotopmerking in de ochtend mijn hele dag verzieken en mijn hart maakt een salto als er iemand tegen me staat te schreeuwen. Toch zijn het niet alleen deze reacties die ik lastig vind, ook simpele vragen kunnen me in verlegenheid brengen.

Als ik nieuwe mensen ontmoet krijg ik vaak de vraag ‘en wat doe jij?’
Ik weet dat veel mensen die aan de zijlijn staan zich ongemakkelijk voelen bij deze vraag en proberen een sociaal wenselijk antwoord te geven. Een mooi voorbeeld is de reactie ‘Ik doe vrijwilligerswerk’ waarmee natuurlijk niet de vraag is beantwoord wat iemand doet maar of hij/zij daarvoor betaald wordt.

Wanneer je schizofrenie hebt lukt het niet altijd om je gedachten te ordenen, om keuzes te maken en kenbaar te maken wat je behoeften zijn. Soms is het zelfs noodzakelijk dat anderen tijdelijk beslissingen van je overnemen.
Meestal heb je tijd nodig om jezelf te hervinden. Die tijd voor jezelf vragen is een eerste stap. Gewoon: ‘ik heb tijd nodig…’

Als het beter met je gaat, als je nieuwe contacten wilt opbouwen of op wilt komen voor je belangen en behoeften kan het onderstaande model helpen:

Waarneming
Gevoel
Behoefte
Verzoek

Dit model is uitgewerkt in de Nonviolent Communication van Marshall Rosenberg
Het goed kunnen toepassen van deze methode wordt gezien als een geweldloze manier van communiceren. In de praktijk zul je mensen tegenkomen die aan dit soort regels weinig boodschap hebben. Het antwoord van de theorie van geweldloosheid hierop is ‘mededogen’: ‘Leef je leven zoals je wilt dat de wereld is’. Als je wacht tot de ander verandert, verandert er nooit iets.

1.	Dialoog en confrontatie Lees verder >

2.	Contact begint met waarnemen Lees verder >

3.	Opkomen voor belangen en behoeften Lees verder >